Het geluid van het leven

Het geluid van de waterkoker. Tijdens het koken kunnen we nauwelijks met elkaar praten; de aan-knop lijkt wel de pauzeknop van ons gesprek. De afwasmachine is vervelend, maar niet zo erg dat we ons niet meer kunnen concentreren. De wasmachine voelt verder weg — niet alleen fysiek, maar ook in tijd. Het centrifugeren irriteert vooral omdat dat geluid in de verte aankondigt dat je straks naar boven moet sloffen om de natte was op te hangen én de droge was op te ruimen. Toch voelt dat minder urgent dan het indringende geluid van de waterkoker.

De nieuwe buurman boort veel. Storend tijdens mijn thuisvergaderingen, maar in mijn hoofd raakt het me niet. Een mens moet immers boren wanneer dat nodig is. Ik hoef alleen maar te wachten tot het voorbij is. Hij verzekerde bovendien dat klussen niet zijn hobby is, dus dit ongemak is tijdelijk.

De andere buurman telefoneert altijd luid, bijna schreeuwend. Door het gebrek aan gordijnen en meubels galmt zijn stem door het hele gebouw. Dat hij echt aan het bellen is, en niet tegen zichzelf praat, weten we dankzij datzelfde gebrek aan gordijnen. Wanneer een van ons zich aan hem ergert, mompelen we tegen elkaar dat je misschien vaker en meer behoefte hebt om te bellen, als je alleen woont.

Ons neefje kwam logeren; hij is net één jaar geworden. Op zijn kamertje zetten we het white-noise-apparaat extra hard aan, zodat wij onze muziek en gesprekken harder konden voeren. De buren waren niet thuis, dus tijdens de rumoerige jaarwisseling voelden we alleen wat schuldgevoel naar de kinderen toe. Het vuurwerk maakte mijn neefje niet wakker, wel werd hij wakker toen dat de batterijen van zijn apparaat leeg waren.

Eerder schreef ik over de grimmige teksten van Nederlandse kinderliedjes. Die fase zijn we nu voorbij. We zitten volop in de Beatles, dankzij de Netflix-serie Beatbugs. Deze kinderserie, waarin kevertjes avonturen beleven, draait om bewerkingen van Beatles-nummers door bekende muzikanten. Olifantje in het bos is uit, Blackbird is in. All You Need Is Love, Magical Mystery Tour en Ob-La-Di, Ob-La-Da volgen elkaar non-stop op. Ook dit vrolijke viertal kan op den duur vervelen, maar voorlopig ben ik dankbaar dat ik dit eindeloos mag horen en niet In De Maneschijn.

Of een geluid als prettig of vervelend wordt ervaren, hangt af van hoe luid het is, hoe dichtbij of ver weg het klinkt, hoe vaak je het hoort en of je eraan gewend bent. Kun je er iets aan doen of moet je het accepteren? Van wie komt het geluid en waarom? Maar misschien nog belangrijker: met welke intentie?

Mijn dochter en ik zaten te kleuren toen When I’m 64 door de speakers klonk. Mijn partner kwam thuis, moe en overprikkeld. Hij snelde direct naar de versterker om de muziek uit te zetten. “Ik vind alles prima,” zei hij, “maar dit niet. Dan nog liever de waterkoker.” Dat begrijp ik ook wel. De waterkoker mag dan veel herrie maken, maar hij vertelt je tenminste niet dat je oud bent tegen de tijd dat je 64 wordt. Dat is immers helemaal niet zo ver weg meer.

Een column van Eva Koreman.