Column: Geen WK zonder TV

Mijn echtgenote is geen groot voetballiefhebber. Ze is niet tegen, nee, ze gedoogd wanneer wij kijken naar zo’n beetje alles wat los en vast aan ballen en spelers over dat veld rolt. En er rolt heel wat in een week. Verreweg het mooiste wedstrijdje kijken is op onze platte buis van 4K met een vorstelijke grootte van 75 inch, iets meer dan mijn eigen lengte. Dat alles met ruime bank en gelegenheid voor pils en vrienden. Het enige waar mijn lief voetbaltechnisch wel warm voor loopt zijn de, niet al te sterke, verrichtingen van de familie op het veld en jawel, voetbal door onze nationale helden en heldinnen.

Soms denk ik dat dat te maken heeft met het feit dat ze van versieren houdt. Daar is ze nogal gek op. Iedere feestelijke versiergelegenheid wordt aangegrepen om de boel vol slingers, ballonnen, toeters en bellen te hangen. Met zes kinderen, aanhang, een schoonmoeder als buurvrouw en een hond is er elke maand wel wat te vieren en dus te versieren. Gedurende ieder EK en WK bouwt zij onze woonkamer om tot oranje-stadion. Met een heuse tribune en verplichte, ja verplichte, oranjekleding. Nooit een probleem. Tot dit jaar.

Want het is in Qatar en door die keuze loopt het toernooi tot net iets voor kerst. Normaal begon ze na de zomer al met kerstversierselen en dat kan dus niet. Het is voor het eerst in alle WK’s vanaf 1930 dat het in deze tijd van het jaar is. Het heeft alles met de toewijzing aan Qatar te maken. In de zomermaanden is het veel te warm om daar te voetballen. De uitverkiezing van Qatar als WK-pleisterplaats geeft in allerlei opzichten ongemak. Niemand, incluis wijzelf, lijkt groot uit te pakken. Hoewel de STER-blokken rondom de wedstrijden zijn uitverkocht, worden er geen speciale TV-campagnes gevoerd. Jumbo, dat wel groots wilde uitpakken, pakte nou net verkeerd uit met een spot met bouwvakkers.

Hoe dat uitpakken met het WK in Qatar voor de consument zit, is spannend. De huidige inflatie en het sentiment zullen daar niet aan meehelpen. Het WK is altijd een prachtige impuls voor TV-verkopen. En TV weer voor het WK. De eerste live WK-voetbal wedstrijd zou pas op 16 juni 1954 te zien zijn, Frankrijk – Joegoslavië. Dat kwam door de oprichting van Eurovisie, een paar dagen eerder. Dat was ook om die reden opgericht, zodat het met de rechten voor Europa geregeld zou zijn. Het neutrale en vriendelijke Zwitserland vormde het gastland. Dankzij onze nationale televisietoestellentrots Philips konden we mee genieten.

In het begin van de nationale tv in 1951 waren er nog maar een paar honderd toestellen, de Philips UX 400, ook wel hondenhok genaamd. Het scherm was niet groter dan 22 centimeter. Wie er geen had, ging kijken bij de buren die er wel een hadden. Dankzij het WK voetbal wilde al snel ieder een eigen toestel. Eind jaren vijftig zaten we al op 500.000 beeldbuizen. Het WK voetbal heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. En de makers en verkopers van die televisie.

We gaan toch proberen te genieten van het WK. Dat heeft dat WK verdiend. Dat hebben die verkopers en makers verdiend. Tot op de dag van vandaag dragen zij alle drie bij aan het kijk- en koopgedrag van ons kleine landje. Bij ons thuis met een TV van twee meter doorsnee. Weliswaar geen Philips maar dat mag de voetbalpret niet drukken. Bang dat het gastland wint zijn we niet. We kruipen met onze buren warm bij elkaar. Net als vroeger. Dat scheelt gas. Mijn lief heeft de woonkamer alvast versierd. Met oranje kerstvoetballen en kerstboom met oranje slinger, dat wel.